mito

Mito

Tata Tasyo

Sa isang liblib na lugar , may isang mag-anak na tahimik at masayang nabubuhay. Dahil sa malapit sila bundok, nabubuhay sila sa mga bungang kahoy at mga hayop na nahuhuli nila. Malapit sa kinatitirahan ng kanilang bahay ay may matatagpuan ang isang malinis na batis na pinaninirahan ng mga iba’t ibang Isda. Sinasabing sa batis na ito ay may nainirahang Diyosa kaya maraming isdang naninirahan at napapanatili ang kalinisan nito.

Isang araw, habang namimingwit si Tata Tasyo ay nagulat na lamang siya nang maglipatan at maglitawan ang mga isdang nahuhuli batis. Dali-daling umuwi si Tata Tasyo sa kanilang bahay at kumuha ng lalagyan. Umuwi si Tata Tasyo na maraming nahuling isda sa kanilang bahay. Dahil doon ay araw-araw nang nagbalik-balik ang matanda sa batis para manghuli ng isda. Araw-araw ding marami siyang nahuhuling isda.

Hanggang sa isang araw, habang namimingwit si Tata Tasyo, nagpakita sa kanya ang isang napakagandang babae na nakaupo sa tabi ng batis na parang pinapanood siya. Pagkakita niya sa babae ay nawala rin agad. Napaisip si Tata Tasyo kung sino ang kanyang nakita, hindi niya naisip na ang babaeng kanyang nakita ay ang Diyosa ng batis-Diyosa Marikit.

Mula noon nakita ng matanda ang babae sa batis ay nabawasan nan g unti-unti ang kanyang huli sa araw-araw. Hanggang sa isang araw ay umuwi si tata Tasyo na wala kahit isang isdang huli. Dahil dito ay nagulat ang kanyang mag-anak. Araw-araw ay nagpabalik-balik si Tata Tasyo sa batis ngunit gaya pa rin ng nagdaang araw wala parin siyang nahuhuli khit ni isang isda.

Isang araw, bumalik ulit si tata Tasyo sa batis hindi para manghuli ng isda kundi humingi ng tawad kay Diyosa Marikit sa pang-aabusong ginawa at magpasalamat sa mga masaganang huli sa mga araw na nagdaan. Dahil sa paghingi niya ng tawad at pagpapasalamat ay nasiyahan si Diyosa Marikit. At dahil doon ay binigyan ulit ni Diyosa Marikit si Tata Tasyo ng masaganang huli at mula noon ay naging magkaibigan na rin ang dalawa.