isang maikling kwento

  

NAGKAIBIGAN HANGGANG NAGKA-IBIGAN

Jolie_06

Araw noon ng mga puso sumama ako sa aking kasintahan dahil gusto niya akong ipakilala sa mga barkada niya, ginusto ko sapagkat mahal na mahal ko siya at ganon din siya sa akin. Sa lugar na iyon umaagos na tubig ang maririnig at nag-aawitang mga ibon. Dito makikita ang isang talong napaganda.

Masaya at maingay ang mga barkada niya kaya nakisabay na rin ako kahit kakikilala ko pa lamang sa kanila at ganon din sila. Isa ang napansin kong walang kibo sa kanila ito si Ema, tinanong ko si Abie na aking kasintahan.

“Ganyan ba si Ema, hindi tulad ng iba mong barkada,” tanong ko habang kaakbay.

“Hindi siya ganyan, nagkataon lang siguro na may iniisip siyang kanyang kinalulungkot,” tugon sa akin ni Abie.

“ Ema, kanina ka pa na walang kibo a. Anong problema?” tanong ng isa sa barkada nila.

“Huh! May naiisip lang ako.” sagot niyang napangiti.

“ Si firstlove mo noh” nakangiting biro nila.

Ngumiti na lamang siya, at doon ko napagtanto na mahal na mahal niya yong una niyang naging kasintahan. Sa kalaunan nawala rin ang kanyang lungkot at nakipagsabayan na rin siya sa tawanan at biruan ng kanyang barkada.

Napakasayang pakisamahan ang mga barkada ni Abie, umuwi kaming nakangiti at walang problema pero napagod lamang sapagkat malayo ang nilakad at paglalangoy.

“ Ngayon ko lamang naranasan ito Abie, Salamat a” Pasasalamat ko kay Abie sa pag-imbinta at pagpapakilala niya sa akin sa kabarkada niya.

Nang kami’y makuwi, hindi ko maalis sa isip ang mukha ni Ema habang naglalakad at nagmunu-muni. Natanong ko, bakit siya ang iniisip ko samantang si Abie ang mahal ko.

Makaraan ng mga araw nagkalabuan kami kay Abie at sa sobrang galit niya sa akin ng hindi ko alam ang dahilan ay hiniwalayn niya ako. Napakasakit pa lang mawala ang iyong minamahal, wala man lamang akong nagawa para ibaglaban iyon at muling ayusin. Nagpakalayo siya at nagpalit ng numero at wala nang ugnayan sa isa’t isa.

Hindi inaasahan nagkita kami kay Ema, doon ko hiningi sa kanya ang numero ni Abie para pakibagbalikan, hindi naman ipinagdamot ni Ema bagkos nagprisinta pa siyang tutulungan ako para muli kaming magkaayos ni Abie.

Nagkaroon muli kaming ugnayan kay Abie dahil kay Ema pero hindi na tulad ng dati si Abie, nagbago na siya. Nakipag-ayos ako na muli naming buuin ang mga pangarap na aming sinumpaan at pakikipagbalikan ako pero nasawi ako at ito’y kanyang sinabi.

“Wala na ang mga pangarap natin at hindi na iyon matutupad dahil hindi na ikaw ang magiging kasama ko sa pagtupad ng mga iyon” masakit niyang sinabi sa pamamagitan ng text.

Hindi ko alam ang gagawin ko noon sa pagkabasa sa text niya. Tinawagan ko siya agad pero mas masakit pa ang narinig ko at sinabing niya na tigilan ko na siya dahil iba na ang mahal niya. Sa mga sandaling iyon parang hindi na ako makahinga sa sobrang sakit pero dahil sa kanyang kaibigan na si Ema, sinabi niyang:

“Marami pang iba diyan, magpakatatag ka.”

Hindi naging madali na kalimutan ang sobra kong minahal pero habang tumatagal ay naging matatag ako. Unti-unti ko rin siyang nakalimutan dahil sa pagdamay ni Ema sa akin na kahit wala na kami kay Abie ay naging nagkaibgan hanggang sa nag-iba sa hindi inaasahan ay muling tumibok ang puso ko sa kanya.

Iba na ito? Tanong ko sa sarili. Mahal ko na si Ema pero natakot akong ipagtapat sapagkat ayaw kong masaktan at alam kong hindi niya ako mahal dahil kaibigan lamang ang turing niya sa akin. Mahirap na ilihim at mahirap sabihin dahil kaibigan niya si Abie. Ayaw kong masira ang pagkakaibigan nila at lalung-lalo na ayaw kong ipagtabuyan ni Ema kaya inilihim ko na lamang sa kanya ang aking nararamdaman.

Nakaya kong itago sa kanya kahit na madalas na kaming nagkikita. Pero isang araw tinanong niya sa akin ang nararamdaman ko para kay Abie. Sa pagtatanong niya sa akin ng ganon naglakas akong sabihin na siya na ang mahal ko pero tulad ng inaasahan ko hindi niya tinanggap at linayuan na ako.

“ Huwag munang ipagpatuloy, kasi kaibigan ko si Abie” text niya sa akin.

Sa sinabi niyang iyan, naisip ko na may nararamdaman din siya sa akin. Pero rinespeto ko ang kanyang sinabi na magkaibigan sila ni Abie.

Makaraan ng dalawang taon naging busy ako sa akin pag-aaral at malamang pati rin siya. Sa hindi inaasahang pagkakataon ay nakita ko siya pero iniwasan niya ako buti na lamang hindi umiwas ang kasama niya, naglakas naman ako na kunin ang kanyang numero ng cellphone. Salamat at binigay niya. Hindi na ako nagdalawang isip na tawagan siya at agad naman niya ito.

“Pwede ba na makipagkaibigan muli?” tanong ko

“ Wala namang masama kong makikibagkaibagan ka e” sagot maman niya sa akin.

Doon ko nalaman na kahit matagal na wala kaming ugnayan ay hindi niya pa rin nakakalimutan ang aking boses. Sobrang saya ko noon, bumalik muli sa dati naming samahan. Magkasabay na pumupunta sa simbahan, at nagmemeryenda. Hindi napigilan muli akong nagtapat at doon niya sinabi ang kanyang naramdaman. Ako na yata ang pinakamasayang tao noong marinig ko iyon at hindi ako nakapagpigil niyakap ko siya nang pagkahigpit-higpit.

Naging magkasintahan kame pero hiniling niya sa akin na itago naming ang relasyon dahil natatakot siyang malaman ni Abie sapagkat magkaibigan sila. Tinanggap ko ang kanyang disisyon. Pero isang araw habang magkasama kame kay Ema sa simbahan hindi inaasahan na makikita naming si Abie. Napayuko na lamang si Ema sa sobrang hiya niya sa kaibigan.

Hindi naglaon ipinagtapat niya sa kanyang barkada na ako na ang kasintahan niya. Pumayag naman daw sila pero si Abie ay parang nasaktan. Muli siyang nagparamdam sa akin at tinanong bakit daw si Ema pa. sa dami-dami pa raw ay bakit ang kaibigan pa niya.

Muli akong naguluhan at bakit ganon ang sinabi niya. Alam ko na nasasaktan pa rin siya pero paano si Ema. Pero naglakas akong ipagtapat kay Ema na muling nagparamdam si Abie. Nalungkot siya at natakot na baka raw iwan ko siya.

“ Huwag kang mag-alala Ema sayo na ang puso ko at walang makakaagaw ito kung hindi mo ako pakakawalan” ang pangako kay Ema.

Nagpasalamat siya sa akin at sinabi rin niya na hindi magyayari na maagaw ako sa kanya.

“ Magpakatatag tayo sa ano mang problemang dumatin sa atin, ikaw na ang huli kong mamahalin” dadag ko pa sa aking pangako.

Nagging masaya an gaming pagsasama pero may mga araw na nagkakamalabuhan kami kay Ema pero hindi na ako papayag na humantong sa hiwalay dahil siya na ang makakasama ko habang buhay.

Puso nga naman walang pinipili, kung siya na talaga ayaw man ng iba ay hindi muna kayang iwan dahil sa sobrang pagmamahal.